I. HLUTI

1. gr.

Með reglugerð þessari er kveðið á um verklagsreglur og skilyrði fyrir útgáfu vegabréfsáritana af Íslands hálfu til gegnumferðar um eða fyrirhugaðrar dvalar, einnar eða fleiri, á yfirráðasvæði aðildarríkja Schengen-samstarfsins til þriggja mánaða eða skemmri tíma á sex mánaða tímabili, sem og heimild Útlendingastofnunar til útgáfu vegabréfsáritana til lengri dvalar á Íslandi.

Ákvæði þessarar reglugerðar gilda um alla ríkisborgara þriðju ríkja, sem verða að hafa vegabréfsáritun til að fara yfir ytri landamæri aðildarríkjanna, sbr. viðauka 9 og 10 þar sem talin eru upp þriðju ríki hverra ríkisborgarar verða að hafa vegabréfsáritun til að fara yfir ytri landamæri aðildarríkjanna og þriðju ríki hverra ríkisborgarar eru undanþegnir þeirri kvöð, sbr. þó rétt ríkisborgara þriðju ríkja sem eru aðstandendur íslenskra ríkisborgara eða EES- eða EFTA-útlendinga, til frjálsrar farar.

Í þessari reglugerð eru einnig talin upp þau þriðju ríki hverra ríkisborgarar falla undir kvöð um vegabréfsáritun til gegnumferðar um flughöfn, samkvæmt undantekningu frá meginreglunni um frjálsa gegnumför, sem mælt er fyrir um í 9. viðauka við Chicago-samþykktina um alþjóðaflugmál, auk þess sem settar eru verklagsreglur og skilyrði fyrir útgáfu vegabréfsáritana til gegnumferðar um alþjóðleg gegnumferðarsvæði flughafna í aðildarríkjunum.

2. gr.

Í þessari reglugerð er merking eftirfarandi hugtaka sem hér segir:

Aðildarríki: ríki sem tekur fullan þátt í Schengen-samstarfinu.
Ríkisborgari þriðja ríkis: hver sá einstaklingur sem er ekki íslenskur ríkisborgari eða EES- eða EFTA-útlendingur.
Vegabréfsáritun: heimild gefin út af íslenskum stjórnvöldum, eða fyrir þeirra hönd, til lengri dvalar en þriggja mánaða á Íslandi eða heimild, gefin út af aðildarríki, til:

Samræmd vegabréfsáritun: vegabréfsáritun sem gildir á yfirráðasvæði allra aðildarríkjanna.
Vegabréfsáritun með takmarkað gildissvæði: vegabréfsáritun sem gildir á yfirráðasvæði eins eða fleiri aðildarríkja en ekki allra aðildarríkjanna.
Vegabréfsáritun til gegnumferðar um flughöfn: vegabréfsáritun til gegnumferðar um alþjóðleg gegnumferðarsvæði einnar eða fleiri flughafna í aðildarríkjunum.
Vegabréfsáritunarmiði: fyrirmyndin að samræmdum vegabréfsáritunum sem komið var á með reglugerð (EB) nr. 1683/95 um fyrirmynd að samræmdum vegabréfsáritunum.
Viðurkennd ferðaskilríki: ferðaskilríki sem viðurkennd eru af einu eða fleiri aðildarríkjum til að festa vegabréfsáritanir í.
Laust blað til að festa vegabréfsáritun á: fyrirmynd að samræmdu eyðublaði til að festa vegabréfsáritun á, sem aðildarríki veita einstaklingum með ferðaskilríki sem eru ekki viðurkennd í aðildarríkinu sem gefur út eyðublaðið, eins og það er skilgreint í reglugerð ráðsins (EB) nr. 333/2002 frá 18. febrúar 2002 um fyrirmynd að samræmdu eyðublaði fyrir festingu vegabréfsáritunar sem aðildarríki veita einstaklingum með ferðaskilríki sem eru ekki viðurkennd í aðildarríkinu sem gefur út eyðublaðið.
Ræðisskrifstofa: sendiráð eða ræðisstofnun aðildarríkis, sem hefur heimild til að gefa út vegabréfsáritanir og sem sendiræðiserindreki veitir forstöðu, eins og skilgreint er í Vínarsamningnum um ræðissamband frá 24. apríl 1963.
Umsókn: umsókn um vegabréfsáritun.
Fyrirtæki sem starfar sem milliliður: einkarekin umsýsluskrifstofa, flutningamiðlun eða ferðaskrifstofa (ferðaskipuleggjandi eða ferðasmásali).
Fyrirsvarsríki: aðildarríki sem falið hefur verið að fara með fyrirsvar í samræmi við 8. gr.

II. HLUTI

3. gr.

Ríkisborgurum þeirra þriðju ríkja sem eru tilgreind í viðauka 4 er skylt að hafa vega­bréfs­áritun til gegnumferðar um flughöfn þegar þeir fara um alþjóðleg gegnumferðar­svæði íslenskra flughafna.

Í bráðatilvikum, þegar um er að ræða stórfellt innstreymi ólöglegra innflytjenda, er heimilt að krefjast þess að ríkisborgarar annarra þriðju ríkja en þeirra, sem um getur í 1. mgr., hafi vegabréfs-áritun til gegnumferðar um flughöfn þegar þeir fara um alþjóðleg gegnumferðarsvæði íslenskra flughafna.

Eftirtaldir eru undanþegnir kvöðinni um vegabréfsáritun til gegnumferðar um flughöfn, sem um getur í 1. og 2. mgr.:

III. HLUTI

I. KAFLI

4. gr.

Ræðisskrifstofur Íslands og annarra aðildarríkja, í samræmi við ákvörðun utanríkis­ráðuneytisins eða samninga þess við önnur aðildarríki um fyrirsvar á hverjum tíma, sbr. 8. gr., taka við og fara með umsóknir og veita vegabréfsáritanir. Að öðru leyti tekur Útlendingastofnun ákvörðun um umsóknir.

Þrátt fyrir 1. mgr. getur meðferð umsókna og ákvarðanataka varðandi þær farið fram á ytri landamærum aðildarríkjanna hjá yfirvöldum sem bera ábyrgð á eftirliti með einstaklingum í samræmi við 35. og 36. gr.

Útlendingastofnun er jafnframt heimilt að veita eða fela fyrirsvarsríki að veita vegabréfsáritun til lengri dvalar en þriggja mánaða á Íslandi, á grundvelli dvalar- og/eða atvinnuleyfis, sem liggur fyrir þegar áritunin er veitt og skal þá beita ákvæðum reglugerðar þessarar eftir því sem við á. Slík áritun verður veitt fyrir eina komu og heimilar hún för innan Schengen-svæðisins nema annað sé tekið fram í árituninni sjálfri.

Aðildarríki getur farið fram á að annað aðildarríki hafi samráð við það eða sendi því tilkynningar í samræmi við 22. og 31. gr.

5. gr.

Íslensk stjórnvöld eru bær til að annast meðferð umsóknar um samræmda vegabréfs­áritun og taka ákvörðun um hana í eftirtöldum tilvikum:

Íslensk stjórnvöld eru bær til að annast meðferð umsóknar um samræmda vegabréfs­áritun til gegnumferðar og taka ákvörðun um hana ef:

Íslensk stjórnvöld eru bær til að annast meðferð umsóknar um vegabréfsáritun til gegnumferðar um flughöfn og taka ákvörðun um hana ef:

6. gr.

Séu íslensk stjórnvöld bær til þess að taka umsókn til meðferðar og ákvörðunar skal íslensk ræðisskrifstofa sem staðsett er þar sem umsækjandi hefur löglega búsetu, taka umsókn til meðferðar og taka ákvörðun um hana, nema öðru aðildarríki hafi verið falið fyrirsvar í samræmi við 8. gr.

Hið sama gildir um umsókn ríkisborgara þriðja ríkis, sem dvelur löglega þar sem íslensk ræðisskrifstofa, sem annast áritanaútgáfu, er staðsett en hefur ekki búsetu þar, ef viðkomandi getur fært rök fyrir því að leggja umsóknina fram hjá þeirri ræðisskrifstofu.

7. gr.

Ríkisborgarar þriðju ríkja, sem dvelja löglega á yfirráðasvæði aðildarríkis og er skylt að hafa vegabréfsáritun til að koma inn á yfirráðasvæði eins eða fleiri aðildarríkja, skulu sækja um vegabréfsáritun á ræðisskrifstofu Íslands, sé Ísland bært til þess að taka umsóknina til meðferðar skv. 5. gr., eða annars aðildarríkis sem falið hefur verið fyrirsvar fyrir Íslands hönd, samkvæmt 1. mgr. 4. gr.

8. gr.

Aðildarríki getur fallist á að veita öðru aðildarríki fyrirsvar að því er varðar meðferð umsókna og útgáfu vegabréfsáritana fyrir hönd þess aðildarríkis. Aðildarríki er einnig heimilt að veita öðru aðildarríki fyrirsvar er takmarkist við viðtöku umsókna og skráningu lífkenna eingöngu.

Ræðisskrifstofa aðildarríkis sem veitir fyrirsvar skal, þegar hún íhugar að synja um vegabréfsáritun, leggja umsóknina fyrir viðeigandi yfirvöld aðildarríkisins, sem nýtur fyrirsvars, til að þau geti tekið endanlega ákvörðun um umsóknina innan þess frests sem um getur í 1., 2. eða 3. mgr. 23. gr.

Við viðtöku skráa og gagna og sendingu þeirra til aðildarríkisins, sem nýtur fyrirsvars, skal fara að viðeigandi gagnaverndar- og öryggisreglum.

Aðildarríkið sem veitir fyrirsvar og aðildarríkið sem nýtur fyrirsvars skulu gera með sér tvíhliða samkomulag sem hefur að geyma eftirfarandi atriði:

Aðildarríki, sem ekki hafa ræðisskrifstofu í þriðja ríki, skulu kappkosta að koma á samkomulagi um fyrirsvar við aðildarríki sem hafa ræðisskrifstofur í því ríki.

II. KAFLI

9. gr.

Ekki má leggja fram umsókn fyrr en þremur mánuðum fyrir áætlaða ferð. Handhöfum vegabréfsáritunar sem gildir fyrir margar komur er heimilt að leggja fram umsókn áður en vegabréfsáritun, sem gildir í a.m.k. sex mánuði, rennur út.

Heimilt er að gera kröfu um að umsækjendur panti viðtalstíma til að leggja fram umsókn. Viðtalstími skal, almennt, veittur innan tveggja vikna frá þeim degi sem hann var pantaður.

Í bráðatilvikum getur ræðisskrifstofa heimilað umsækjendum að leggja fram umsóknir sínar, annaðhvort án þess að mæta í viðtal eða með því að gefa þeim viðtalstíma þegar í stað.

10. gr.

Með fyrirvara um ákvæði 13. og 37. gr. skulu umsækjendur mæta í eigin persónu þegar þeir leggja fram umsókn.

Ræðisskrifstofur geta veitt undanþágu frá kröfu samkvæmt 1. mgr. ef þær þekkja umsækjanda að ráðvendni og áreiðanleika.

Þegar umsækjandi leggur fram umsókn skal hann:

11. gr.

Sérhver umsækjandi skal leggja fram útfyllt og undirritað umsóknareyðublað í samræmi við fyrirmyndina í I. viðauka. Einstaklingar, sem skráðir eru í ferðaskilríki umsækjanda, skulu leggja fram sérstakt umsóknareyðublað. Börn undir lögaldri skulu leggja fram umsókn með undirritun þess sem fer með varanlega eða tímabundna forsjá þeirra eða lögráðamanns.

Ræðisskrifstofur skulu sjá til þess að umsækjendur geti nálgast umsóknareyðublaðið víða og á auðveldan hátt, án endurgjalds.

Eyðublaðið skal vera til á eftirfarandi tungumálum:

Auk tungumálsins eða -málanna, sem um getur í a-lið, má eyðublaðið vera á öðru opinberu tungumáli stofnana Evrópusambandsins.

Sé umsóknareyðublaðið ekki til á opinberu tungumáli eða -málum gistilandsins skal láta umsækjendum sérstaklega í té þýðingu á því á það/þau tungumál.

Ræðisskrifstofan skal láta umsækjendur vita hvaða tungumál, eitt eða fleiri, er heimilt að nota til að fylla út umsóknareyðublaðið.

12. gr.

Umsækjandi skal framvísa gildum ferðaskilríkjum sem uppfylla eftirfarandi skilyrði:

13. gr.

Aðildarríkin skulu safna lífkennum umsækjanda, þ. á m. ljósmynd og fingraförum af öllum tíu fingrum, í samræmi við verndarráðstafanirnar sem mælt er fyrir um í Evrópuráðssamningi um verndun mannréttinda og mannfrelsis, sáttmála Evrópu­sambandsins um grundvallarréttindi og samningi Sameinuðu þjóðanna um réttindi barnsins þannig að umsækjandi haldi virðingu sinni þótt erfiðleikar þessu samfara komi upp.

Umsækjanda er skylt að mæta í eigin persónu þegar umsókn er lögð fram í fyrsta sinn. Þá skal eftirfarandi lífkennum umsækjanda safnað:

Ef fingraför, sem tekin voru af umsækjanda vegna fyrri umsóknar, voru færð inn í upplýsingakerfi um vegabréfsáritanir í fyrsta skipti innan við 59 mánuðum áður en ný umsókn er lögð fram, skulu þau afrituð fyrir næstu umsókn. Leiki þó verulegur vafi á því hver umsækjandi er skal ræðisskrifstofan taka af honum fingraför innan frestsins sem tilgreindur er í fyrsta málslið. Þegar umsækjandi leggur fram umsókn getur hann enn fremur beðið um að fingraför séu tekin af honum ef ekki er unnt að staðfesta þegar í stað að þau hafi verið tekin innan þess tímabils sem tilgreint er í fyrsta málslið.

Ljósmyndin, sem fest er við hverja umsókn, skal færð inn í upplýsingakerfi um vegabréfsáritanir. Umsækjanda er ekki skylt að mæta í eigin persónu til þess. Tæknilegar kröfur vegna ljósmyndarinnar skulu vera í samræmi við alþjóðlega staðla eins og segir í 1. hluta skjals 9303 frá Alþjóðaflugmálastofnuninni, 6. útg.

Taka fingrafara skal fara fram í samræmi við staðla Alþjóðaflugmálastofnunarinnar og ákvörðun framkvæmdastjórnar Evrópusambandsins nr. 2006/648/EB frá 22. september 2006 um tækniforskriftir fyrir staðla um lífkennaþætti er tengjast þróun upplýsingakerfisins um vegabréfsáritanir.

Hæft starfsfólk lögbærra yfirvalda, skv. 1., 2. og 3. mgr. 4. gr., sem til þess hefur tilskilda heimild, skal annast söfnun lífkenna. Einnig er heimilt að hæft starfsfólk kjörræðismanns eða utanaðkomandi þjónustuaðila, eins og um getur í 37. gr., sem hefur til þess tilskilda heimild, safni lífkennum undir eftirliti ræðisskrifstofa. Ef um einhvern vafa er að ræða skal hlutaðeigandi aðildarríki, eitt eða fleiri, sjá til þess að unnt sé að sannprófa á ræðisskrifstofunni fingraför sem hinn utanaðkomandi þjónustuaðili tók.

Eftirtaldir umsækjendur skulu undanþegnir þeirri kvöð að láta taka fingraför sín:

Í þeim tilvikum, sem um getur í 7. mgr., skal setja inn færsluna „á ekki við“ í upplýsingakerfi um vegabréfsáritanir.

14. gr.

Þegar sótt er um samræmda vegabréfsáritun skal umsækjandi framvísa:

Þegar sótt er um vegabréfsáritun til gegnumferðar um flughöfn skal umsækjandi fram­vísa:

Til að kanna hvort skilyrðum sem talin eru upp í 1. og 2. mgr. er fullnægt, er stjórnvaldi því sem hefur umsókn um vegabréfsáritun til meðferðar heimilt að óska eftir gögnum sem talin eru upp í viðauka 2. Stjórnvaldinu er jafnframt heimilt að óska eftir öðrum gögnum ef þurfa þykir. Heimilt er að krefjast þess að umsækjandi færi sönnur á að einhver ábyrgist framfærslu hans og/eða gistingu í heimahúsi með því að fylla út eyðublað þar sem kemur fram:

Ræðisskrifstofur geta veitt undanþágu frá einni eða fleiri kröfum 1. mgr. ef þær þekkja umsækjanda að ráðvendni og áreiðanleika, einkum löglegri notkun fyrri vegabréfsáritana, og ef enginn vafi leikur á því að hann muni uppfylla kröfur 1. mgr. 5. gr. reglugerðar nr. 1212/2007, um för yfir landamæri, þegar farið er yfir ytri landamæri aðildarríkjanna.

15. gr.

Umsækjendur um samræmda vegabréfsáritun til einnar komu eða tveggja skulu sýna fram á að þeir séu handhafar viðeigandi og gildrar ferðasjúkratryggingar til að mæta hvers konar kostnaði sem kann að falla til í tengslum við heimsendingu af læknis­fræðilegum ástæðum, brýna læknismeðferð og/eða meðferð á sjúkrahúsi í neyðar­tilvikum eða við andlát meðan á dvöl þeirra stendur á yfirráðasvæði aðildar­ríkjanna.

Umsækjendur um samræmda vegabréfsáritun fyrir fleiri en tvær komur skulu sýna fram á að þeir séu handhafar gildrar ferðasjúkratryggingar sem tekur til tímabils fyrstu fyrirhugaðrar heimsóknar þeirra. Að auki skulu slíkir umsækjendur skrifa undir yfir­lýsingu, sem er að finna á umsóknareyðublaðinu, um að þeim sé kunnugt um nauðsyn þess að hafa ferðasjúkratryggingu fyrir síðari dvöl, eina eða fleiri.

Tryggingin skal gilda á öllu yfirráðasvæði aðildarríkjanna og taka til alls fyrirhugaðs dvalar- eða gegnumferðartímabils hlutaðeigandi. Lágmarkstryggingavernd skal vera í samræmi við þá tryggingavernd sem krafist er í reglugerð Evrópuþingsins og ráðsins (EB) nr. 810/2009 um Bandalagsreglur um vegabréfsáritanir.

Þegar gefin er út vegabréfsáritun með takmarkað gildissvæði sem gildir fyrir fleiri en eitt aðildarríki skal tryggingaverndin a.m.k. gilda í hlutaðeigandi aðildarríkjum.

Umsækjendur skulu að jafnaði tryggja sig í því ríki þar sem þeir eru búsettir. Ef ekki er unnt að koma því við skulu þeir reyna að fá tryggingu í öðru ríki. Ef annar einstaklingur kaupir tryggingu í nafni umsækjanda gilda skilyrði 3. mgr.

Þegar meta á hvort tryggingavernd er viðunandi skulu ræðisskrifstofurnar kanna hvort kröfur á hendur tryggingafélaginu fáist greiddar í aðildarríki.

Heimilt er að líta svo á að kröfunni um tryggingu sé fullnægt ef staðfest hefur verið að starf umsækjandans veiti honum næga tryggingavernd. Tilteknar starfsstéttir geta verið undanþegnar því að þurfa að leggja fram sönnun fyrir ferðasjúkratryggingu, s.s. sjómenn, sem þegar njóta ferðasjúkratryggingar í tengslum við störf sín.

Handhafar diplómatískra vegabréfa skulu njóta undanþágu frá kröfunni um ferða­sjúkratryggingu.

16. gr.

Umsækjendur skulu greiða gjald fyrir afgreiðslu umsóknar um vegabréfsáritun, sbr. 5.-15. tölul. 14. gr. laga nr. 88/1991 um aukatekjur ríkissjóðs.

Börn á aldrinum sex til tólf ára skulu greiða lægra gjald en þeir sem eldri eru.

Umsækjendur, sem falla undir einn af eftirfarandi flokkum, skulu undanþegnir gjaldi fyrir vegabréfsáritanir:

Heimilt er að undanþiggja eftirtalda aðila gjaldi fyrir vegabréfsáritanir:

Heimilt er að falla frá gjaldi fyrir vegabréfsáritanir, eða lækka í einstökum tilvikum, þegar sú ráðstöfun miðar að því að efla veg menningar eða íþrótta, þjónar hagsmunum sem varða utanríkis- eða þróunarmál eða öðrum mikilvægum almannahagsmunum eða af mannúðarástæðum.

Gjald fyrir vegabréfsáritanir er óendurkræft, nema í þeim tilvikum sem um getur í 2. mgr. 18. gr. og 3. mgr. 19. gr.

Umsækjandi skal fá kvittun fyrir greiðslu gjalds fyrir vegabréfsáritun.

Útlendingastofnun er heimilt að setja nánari reglur um undanþágur samkvæmt 4. og 5. mgr.

17. gr.

Utanaðkomandi þjónustuaðila, sem um getur í 37. gr., er heimilt að taka viðbótar­þjónustugjald. Þjónustugjaldið skal vera í samræmi við kostnað hins utanað­komandi þjónustuaðila vegna vinnslu eins eða fleiri af verkefnunum sem honum hafa verð falin.

Þjónustugjaldið, sem tekið er af umsækjendum, skal endurspegla réttilega þá þjónustu sem hinn utanaðkomandi þjónustuaðili býður og vera lagað að aðstæðum á hverjum stað. Þjónustugjaldið skal ekki vera hærra en hálft gjald fyrir vegabréfsáritun, án tillits til hugsanlegrar lækkunar á eða undanþágu frá gjaldi fyrir vegabréfsáritun sem um getur í 2., 3., 4., og 5. mgr. 16. gr.

Umsækjendum skal jafnframt gefast kostur á að leggja fram umsóknir beint hjá ræðisskrifstofu.

III. KAFLI

18. gr.

Þegar umsókn hefur verið lögð fram skal ræðisskrifstofan ganga úr skugga um hvort hún sé til þess bær að taka hana til meðferðar og taka ákvörðun um hana í samræmi við 5. og 6. gr.

Sé ræðisskrifstofan ekki til þess bær skal hún, án tafar, endursenda umsóknina og hver þau gögn sem umsækjandi hefur lagt fram, endurgreiða honum umsóknargjaldið og tilkynna honum hvaða ræðisskrifstofa sé bær til að taka hana til meðferðar.

19. gr.

Þar til bær ræðisskrifstofa skal kanna:

Séu skilyrði 1. mgr. uppfyllt telst umsóknin vera tæk og skal ræðisskrifstofan þá taka umsóknina til meðferðar og færa hana í upplýsingakerfi um vegabréfsáritanir.

Teljist skilyrði 1. mgr. ekki uppfyllt telst umsóknin ekki tæk og skal þá ræðisskrifstofan tafarlaust:

Þrátt fyrir að umsókn uppfylli ekki skilyrðin, sem um getur í 1. mgr., getur hún talist tæk af mannúðarástæðum eða af ástæðum er varða þjóðarhagsmuni.

20. gr.

Ef umsókn telst tæk skal þar til bær ræðisskrifstofa stimpla ferðaskilríki umsækjandans. Stimpillinn skal vera í samræmi við fyrirmyndina í III. viðauka og hann skal nota í samræmi við ákvæði þess viðauka.

Ekki skal stimpla í diplómatísk vegabréf, þjónustu-/embættisvegabréf og sérstök vega­bréf.

Ákvæði þessarar greinar skulu gilda fram að þeim degi er upplýsingakerfið um vegabréfs­áritanir verður tekið í fulla notkun á öllum svæðum.

21. gr.

Við meðferð umsóknar um samræmda vegabréfsáritun skal kanna hvort umsækjandi uppfylli skilyrðin fyrir komu, sem sett eru fram í a-, c-, d- og e-lið 1. mgr. 5. gr. reglugerðar nr. 1212/2007 um för yfir landamæri, með sérstakri áherslu á mat á því hvort hætta sé á að umsækjandinn muni gerast ólöglegur innflytjandi eða hvort hann teljist vera ógnun við öryggi aðildarríkjanna og hvort hætta sé á að hann dvelji lengur á yfirráðasvæði aðildarríkjanna en honum er heimilt.

Fletta skal upp í upplýsingakerfi um vegabréfsáritanir, í tengslum við sérhverja umsókn.

Þegar kannað er hvort umsækjandi uppfyllir komuskilyrði skal ræðisskrifstofan sann­prófa:

Þar sem við á, skal kanna lengd fyrri og fyrirhugaðra heimsókna til að sannprófa að umsækjandi hafi ekki farið yfir hámarkslengd heimilaðrar dvalar á yfirráðasvæði aðildarríkjanna, án tillits til dvalar sem kann að hafa verið heimiluð skv. landsbundinni vegabréfsáritun til langrar dvalar eða dvalarleyfi sem annað aðildarríki gefur út.

Framfærslukostnaður vegna fyrirhugaðrar dvalar skal metinn í samræmi við lengd og tilgang ferðarinnar og með tilvísun til meðalverðs í hlutaðeigandi aðildarríki eða -ríkjum, miðað við ódýra gistingu og fæði, margfaldað með fjölda daga sem dvalist er, á grundvelli viðmiðunarfjárhæða sem aðildarríkin ákveða í samræmi við c-lið 1. mgr. 34. gr. reglugerðar Evrópuþingsins og ráðsins (EB) nr. 562/2006 um för yfir landamæri. Sönnun fyrir því að einhver ábyrgist framfærslu umsækjanda og/eða gistingu hans í heimahúsi getur einnig talist sönnun á nægu framfærslufé við heildarmat á umsókn um vegabréfsáritun.

Við meðferð umsóknar um vegabréfsáritun til gegnumferðar um flughöfn skal einkum sannprófa:

Meðferð umsóknar skal einkum byggjast á að skjöl, sem lögð eru fram, séu bæði ósvikin og áreiðanleg og á sannleiksgildi og áreiðanleika framburðar umsækjanda.

Meðan á meðferð umsóknar stendur er ræðisskrifstofum heimilt, þegar ástæða þykir til, að kalla umsækjanda í viðtal og fara fram á að hann leggi fram viðbótargögn.

Þótt áður hafi verið synjað um vegabréfsáritun skal það ekki leiða til þess að nýrri umsókn verði synjað sjálfkrafa. Ný umsókn skal metin á grundvelli allra fyrirliggjandi upplýsinga.

22. gr.

Aðildarríki getur farið fram á að miðlæg stjórnvöld annarra aðildarríkja hafi samráð við miðlæg stjórnvöld þess við meðferð umsókna frá ríkisborgurum tiltekinna þriðju ríkja eða tiltekinna hópa þeirra. Slíkt samráð á ekki við þegar um er að ræða umsóknir um vegabréfsáritun til gegnumferðar um flughöfn. Útlendingastofnun er miðlægt stjórnvald og fer með samráð við önnur aðildarríki á grundvelli þessarar greinar.

23. gr.

Taka skal ákvörðun um umsókn innan 15 almanaksdaga frá þeim degi sem umsókn, sem telst tæk skv. 19. gr., er lögð fram.

Í einstaka tilvikum er heimilt að lengja það tímabil í allt að 30 almanaksdaga að hámarki, einkum þegar frekari athugun á umsókn er þörf eða þegar um er að ræða fyrirsvar þar sem hafa þarf samráð við yfirvöld í aðildarríkjunum sem njóta fyrirsvars.

Í undantekningartilvikum, þegar þörf er á viðbótargögnum, er heimilt að lengja tímabilið í allt að 60 almanaksdaga að hámarki.

Hafi umsókn ekki verið dregin til baka skal tekin ákvörðun um að:

Þótt ekki sé hægt að taka fingraför af umsækjanda af líkamlegum orsökum, í samræmi við b-lið 7. mgr. 13. gr., hefur það ekki áhrif á hvort vegabréfsáritun er veitt eða synjað um hana.

IV. KAFLI

24. gr.

Gildistími vegabréfsáritunar og lengd heimilaðrar dvalar skal byggjast á meðferðinni sem fram fer í samræmi við 21. gr.

Heimilt er að gefa út vegabréfsáritun fyrir eina eða fleiri komur. Gildistími skal ekki vera lengri en fimm ár.

Ef um er að ræða gegnumferð skal lengd heimilaðrar dvalar samsvara þeim tíma sem nauðsynlegur er til gegnumferðarinnar.

Með fyrirvara um a-lið 12. gr. skal gildistími vegabréfsáritana vera 15 dögum lengri en dagafjöldi heimilaðrar dvalar.

Heimilt er að veita ekki slíkan 15 daga viðbótartíma með vísan til allsherjarreglu eða vegna alþjóðasamskipta einhverra aðildarríkjanna.

Með fyrirvara um a-lið 12. gr. skulu vegabréfsáritanir fyrir margar komur gefnar út með gildistímann frá sex mánuðum til fimm ára, ef eftirfarandi skilyrðum er fullnægt:

25. gr.

Heimilt er að gefa út vegabréfsáritun sem gildir einungis fyrir Ísland þegar:

Vegabréfsáritun með takmarkað gildissvæði skal gilda á yfirráðasvæði aðildarríkisins sem gefur hana út. Í undantekningartilvikum getur slík áritun gilt á yfirráðasvæðum fleiri en eins aðildarríkis, að fengnu samþykki hvers og eins þeirra.

Ef umsækjandi er handhafi ferðaskilríkja sem eitt eða fleiri aðildarríki, en þó ekki öll, viðurkenna ekki, skal gefa út vegabréfsáritun sem gildir fyrir yfirráðasvæði þeirra aðildarríkja sem viðurkenna ferðaskilríkin. Viðurkenni útgáfuaðildarríkið ekki ferðaskilríki umsækjanda skal vegabréfsáritunin, sem það gefur út, einungis gilda í því aðildarríki.

Hafi vegabréfsáritun sem gildir einungis fyrir Ísland verið gefin út á grundvelli a-liðar 1. mgr., skal Útlendingastofnun miðla viðeigandi upplýsingum til miðlægra stjórnvalda hinna aðildarríkjanna tafarlaust.

Þegar tekin hefur verið ákvörðun um útgáfu vegabréfsáritunar samkvæmt 1. mgr. skulu nauðsynlegar upplýsingar skráðar inn í upplýsingakerfi um vegabréfsáritanir.

26. gr.

Vegabréfsáritun til gegnumferðar um flughöfn gildir til gegnumferðar um alþjóðleg gegnumferðarsvæði íslenskra flughafna.

Með fyrirvara um a-lið 12. gr. skal gildistími vegabréfsáritunarinnar vera 15 dögum lengri en dagafjöldi heimilaðrar dvalar. Heimilt er að veita ekki slíkan frest með vísan til allsherjarreglu eða vegna alþjóðasamskipta einhverra aðildarríkjanna.

Með fyrirvara um a-lið 12. gr. er heimilt að gefa út vegabréfsáritanir til margra gegnumferða um flughöfn með sex mánaða gildistíma að hámarki.

Eftirfarandi viðmiðanir skipta einkum máli þegar tekin er ákvörðun um útgáfu vegabréfsáritunar til margra gegnumferða um flughöfn:

Ef gerð er krafa um að umsækjandi hafi vegabréfsáritun til gegnumferðar um flughöfn, í samræmi við ákvæði 2. mgr. 3. gr., skal slík vegabréfsáritun til gegnumferðar um flughöfn einungis gilda til gegnumferðar um alþjóðleg gegnumferðarsvæði íslenskra flughafna.

Þegar tekin hefur verið ákvörðun um útgáfu vegabréfsáritunar samkvæmt 1. mgr. skulu nauðsynlegar upplýsingar skráðar inn í upplýsingakerfi um vegabréfsáritanir.

27. gr.

Þegar vegabréfsáritunarmiði er fylltur út skal færa inn skyldubundnu færslurnar, sem fram koma í VII. viðauka reglugerðar Evrópuþingsins og ráðsins (EB) nr. 810/2009 um Bandalagsreglur um vegabréfsáritanir og fylla út tölvulesanlega svæðið, eins og kveðið er á um í 2. hluta skjals Alþjóðaflugmálastofnunarinnar nr. 9303.

Aðildarríkjunum er heimilt að setja inn athugasemdir eigin ríkis í þann hluta vegabréfsáritunarmiðans sem ætlaður er fyrir athugasemdir, enda séu þær ekki endurtekning á skyldubundnu færslunum í VII. viðauka reglugerðar Evrópuþingsins og ráðsins (EB) nr. 810/2009 um Bandalagsreglur um vegabréfsáritanir.

Allar færslur á vegabréfsáritunarmiða skulu prentaðar og óheimilt er að færa handvirkt inn breytingar á prentaðan vegabréfsáritunarmiða.

Einungis er heimilt að fylla vegabréfsáritunarmiða út handvirkt ef um óviðráðanleg tæknileg atvik er að ræða. Á vegabréfsáritunarmiða, sem fylltur hefur verið út handvirkt, má ekki gera breytingar.

Ef vegabréfsáritunarmiði er fylltur út handvirkt í samræmi við 4. mgr. þessarar greinar skal færa upplýsingar um það inn í upplýsingakerfi um vegabréfsáritanir.

28. gr.

Ef villa uppgötvast á vegabréfsáritunarmiða, sem enn hefur ekki verið festur í ferða­skilríki, skal ógilda miðann.

Ef villa uppgötvast eftir að vegabréfsáritunarmiðinn hefur verið festur í ferðaskilríkin skal ógilda miðann með því að setja kross yfir hann með skjalableki og festa nýjan vegabréfsmiða á aðra blaðsíðu.

Ef villa uppgötvast eftir að viðkomandi gögn hafa verið færð inn í upplýsingakerfið um vegabréfsáritanir skal leiðrétta hana svo fljótt sem verða má.

29. gr.

Vegabréfsáritunarmiða, sem búið er að prenta þær upplýsingar á sem kveðið er á um í 27. gr., skal festa í ferðaskilríki í samræmi við ákvæði VIII. viðauka reglugerðar Evrópuþingsins og ráðsins (EB) nr. 810/2009 um Bandalagsreglur um vegabréfsáritanir.

Séu ferðaskilríki umsækjanda ekki viðurkennd á Íslandi skal nota laust blað til að festa vegabréfsáritun á.

Ef vegabréfsáritunarmiði hefur verið festur á laust blað, sem er ætlað til þess að festa vegabréfs­áritun á, skal færa upplýsingar um það inn í upplýsingakerfi um vegabréfs­áritanir.

Stakar vegabréfsáritanir, sem gefnar eru út til handa einstaklingum sem eru skráðir í ferðaskilríki umsækjanda, skal festa í þau ferðaskilríki.

Séu ferðaskilríkin, sem slíkir einstaklingar eru skráðir í, ekki viðurkennd hér á landi, skulu stöku vegabréfsáritunarmiðarnir festir á laus blöð til að festa á vegabréfsáritun.

30. gr.

Samræmd vegabréfsáritun eða vegabréfsáritun með takmarkað gildissvæði veitir ekki sjálfkrafa rétt til komu til Íslands.

31. gr.

Aðildarríki getur farið fram á að miðlægum stjórnvöldum þess sé tilkynnt um vegabréfs­áritanir, sem ræðisskrifstofur annarra aðildarríkja gefa út til handa ríkis­borgurum tiltekinna þriðju ríkja eða tiltekinna hópa þeirra, nema þegar um er að ræða vegabréfs­áritanir til gegnumferðar um flughöfn.

32. gr.

Með fyrirvara um 1. mgr. 25. gr. skal synjað um vegabréfsáritun í eftirfarandi tilvikum:

Umsækjanda skal tilkynnt um ákvörðun um synjun og ástæður fyrir henni á stöðluðu eyðublaði sem sett er fram í viðauka 6.

Heimilt er að kæra synjun um vegabréfsáritun í samræmi við 30. gr. laga um útlendinga nr. 96/2002.

Í þeim tilvikum sem um getur í 2. mgr. 8. gr. skal ræðisskrifstofa aðildarríkisins, sem veitir fyrirsvar, tilkynna umsækjanda um ákvörðun íslenskra stjórnvalda um synjun um vegabréfsáritun og leiðbeina um kæruheimild.

Upplýsingar um synjun vegabréfsáritunar skal færa inn í upplýsingakerfi um vegabréfs­áritanir.

V. KAFLI

33. gr.

Heimilt er að framlengja gildistíma útgefinnar vegabréfsáritunar og/eða lengd dvalartíma sem hún heimilar hafi handhafi hennar fært sönnur á óviðráðanlegar aðstæður eða mannúðarástæður sem koma í veg fyrir að hann geti farið af yfirráðasvæði aðildar­ríkjanna áður en gildistími vegabréfsáritunarinnar eða dvalartíminn sem hún heimilar rennur út. Slík framlenging skal vera án endurgjalds.

Heimilt er að framlengja gildistíma útgefinnar vegabréfsáritunar og/eða lengd dvalartíma sem hún heimilar hafi handhafi hennar fært sönnur á mikilvægar persónulegar aðstæður sem réttlæta framlengingu á gildistíma eða dvalartíma.

Framlengda vegabréfsáritunin skal hafa sama gildissvæði og upprunalega vegabréfs­áritunin nema stjórnvald það, sem framlengir vegabréfsáritunina, ákveði annað.

Íslenskum stjórnvöldum er heimilt að fara með umsókn um framlengingu vegabréfs­áritunar ef umsækjandi er staddur hér á landi þegar umsóknin er lögð fram.

Framlenging vegabréfsáritana skal vera á vegabréfsáritunarmiða sbr. 27. gr.

Upplýsingar um framlengingu vegabréfsáritunar skal færa inn í upplýsingakerfi um vegabréfsáritanir.

34. gr.

Vegabréfsáritun skal ógilda ef í ljós kemur að skilyrði fyrir útgáfu hennar voru ekki uppfyllt þegar hún var gefin út, einkum ef rík ástæða er til að ætla að vegabréfsáritunin sé fengin með sviksamlegum hætti. Vegabréfsáritun skal að jafnaði ógilt af lögbærum yfirvöldum aðildarríkisins sem gaf hana út. Lögbærum yfirvöldum annars aðildarríkis er heimilt að ógilda vegabréfsáritun og skal þá yfirvöldum aðildarríkisins, sem gaf út vegabréfsáritunina, tilkynnt um ógildingu hennar.

Vegabréfsáritun skal afturkalla ef í ljós kemur að skilyrði fyrir útgáfu hennar eru ekki lengur uppfyllt. Vegabréfsáritun skal að jafnaði afturkölluð af lögbærum yfirvöldum aðildarríkisins sem gaf hana út. Lögbærum yfirvöldum annars aðildarríkis er heimilt að afturkalla vegabréfsáritun og skal þá yfirvöldum aðildarríkisins, sem gaf út vegabréfsáritunina, tilkynnt um slíka afturköllun.

Heimilt er að afturkalla vegabréfsáritun að beiðni handhafa hennar. Tilkynna skal lög­bærum yfirvöldum aðildarríkjanna, sem gáfu út vegabréfsáritunina, um slíka aftur­köllun.

Þótt handhafi vegabréfsáritunar geti ekki framvísað einu eða fleiri af þeim fylgiskjölum, sem um getur í 3. mgr. 14. gr., við landamæri leiðir það ekki sjálfkrafa til þess að ákvörðun verði tekin um að ógilda eða afturkalla vegabréfsáritun.

Þegar vegabréfsáritun er ógilt eða afturkölluð skal stimpla hana með orðunum „ÓGILT“ („ANNULLED“) eða „AFTURKALLAГ („REVOKED“) og ógilda hinn ljósfræðilega breytilega þátt vegabréfsáritunarmiðans, öryggisþáttinn „dulin myndhrif“ og orðið „vegabréfsáritun“ („visa“) með því að setja kross yfir þau.

Umsækjanda skal tilkynnt um ákvörðun um ógildingu eða afturköllun vegabréfsáritunar og ástæður fyrir henni á stöðluðu eyðublaði sem sett er fram í viðauka 6.

Handhafa vegabréfsáritunar, sem ógilt hefur verið eða afturkölluð, er heimilt að kæra ákvörðunina nema vegabréfsáritunin hafi verið afturkölluð að beiðni hans í samræmi við 3. mgr. Kærum skal beint gegn aðildarríkinu sem tók ákvörðun um ógildingu eða afturköllun og um þær skal fara að landslögum þess aðildarríkis. Um kæru á ákvörðun íslenskra stjórnvalda um ógildingu eða afturköllun fer samkvæmt 30. gr. laga um útlendinga nr. 96/2002. Upplýsa skal umsækjanda um málsmeðferð þá sem fylgja ber við kæru og tilgreind er í viðauka 6.

Upplýsingar um ógildingu eða afturköllun vegabréfsáritunar skal færa inn í upplýs­ingakerfi um vegabréfsáritanir.

VI. KAFLI

35. gr.

Í undantekningartilvikum er heimilt að gefa út vegabréfsáritanir á landamærastöðvum að uppfylltum eftirfarandi skilyrðum:

Ef sótt er um vegabréfsáritun á ytri landamærum er heimilt að gera undanþágu frá kröfunni um að umsækjandi sé handhafi ferðasjúkratryggingar standi slík ferða­sjúkratrygging ekki til boða á þeirri landamærastöð eða af mannúðarástæðum.

Vegabréfsáritun, sem gefin er út á ytri landamærum, skal vera samræmd vegabréfsáritun sem heimilar handhafa að hámarki 15 daga dvöl, eftir tilgangi og skilyrðum fyrirhugaðrar dvalar. Ef um gegnumferð er að ræða skal lengd heimilaðrar dvalar samsvara þeim tíma sem nauðsynlegur er til gegnumferðarinnar.

Ef skilyrðin, sem mælt er fyrir um í a-, c-, d- og e-lið 1. mgr. 5. gr. reglugerðar um för yfir landamæri, eru ekki uppfyllt getur stjórnvald, sem annast útgáfu vegabréfsáritana á landamærum, gefið út vegabréfsáritun sem gildir einungis fyrir Ísland, í samræmi við a-lið 1. mgr. 25. gr. þessarar reglugerðar.

Ekki er heimilt að gefa út vegabréfsáritun til ríkisborgara þriðja ríkis ef hafa þarf samráð fyrirfram, í samræmi við 22. gr., við eitthvert aðildarríkjanna sem árituninni er ætlað að gilda fyrir. Þó er heimilt, í undantekningartilvikum, að gefa út vegabréfsáritun sem einungis gildir fyrir Ísland á ytri landamærum séu skilyrði a-liðar 1. mgr. 25. gr. fyrir hendi.

Til viðbótar við þær ástæður til synjunar vegabréfsáritunar, sem kveðið er á um í a-lið 1. mgr. 32. gr., skal synja um vegabréfsáritun á landamærastöð ef skilyrðin, sem um getur í b-lið 1. mgr. þessarar greinar, eru ekki uppfyllt.

Ákvæði 3. mgr. 32. gr. og viðauka 6 um rök fyrir og tilkynningu um synjun og um kæruheimild skulu gilda.

36. gr.

Heimilt er að gefa út á landamærum vegabréfsáritun til gegnumferðar til handa sjómanni sem fellur undir kvöð um vegabréfsáritun þegar hann fer yfir ytri landamæri aðildar­ríkjanna ef:

Áður en gefin er út vegabréfsáritun á landamærum til handa sjómanni í gegnumferð skulu stjórnvöld fara að reglunum í 1. hluta 7. viðauka og sjá til þess að skipst hafi verið á nauðsynlegum upplýsingum varðandi hlutaðeigandi sjómann með tilhlýðilega útfylltu eyðublaði fyrir sjómenn í gegnumferð sem sett er fram í 2. hluta 7. viðauka.

Þetta ákvæði gildir með fyrirvara um ákvæði 3., 4. og 5. mgr. 35. gr.

IV. HLUTI

37. gr.

Þegar utanríkisráðuneytið felur íslenskum ræðisskrifstofum að annast útgáfu vegabréfsáritana, semur við utanaðkomandi þjónustuaðila eða milliliði í öðrum ríkjum, eða felur kjörræðismönnum að annast um tiltekin verkefni vegna móttöku umsókna um vegabréfsáritanir og tekur þátt í staðbundnu samstarfi ræðisskrifstofa aðildarríkja gilda ákvæði 37. – 45. gr. og 48. gr. reglugerðar Evrópuþingsins og ráðsins (EB) nr. 810/2009 um Bandalagsreglur um vegabréfsáritanir um þá starfsemi.

38. gr.

Útlendingastofnun skal árlega taka saman tölulegar upplýsingar um vegabréfsáritanir í samræmi við töfluna í XII. viðauka reglugerðar Evrópuþingsins og ráðsins (EB) nr. 810/2009 um Bandalagsreglur um vegabréfsáritanir og senda upplýsingarnar til dómsmála- og mannréttindaráðuneytisins, utanríkisráðuneytisins og til framkvæmda­stjórnar Evrópusambandsins. Þessar tölulegu upplýsingar skulu lagðar fram fyrir 1. mars fyrir næstliðið almanaksár.

39. gr.

Útlendingastofnun og ræðisskrifstofur sem utanríkisráðuneytið felur útgáfu vegabréfs­áritana skulu veita almenningi allar viðeigandi upplýsingar í tengslum við umsókn um vegabréfsáritun, einkum um:

Aðildarríkið sem veitir fyrirsvar og aðildarríkið sem nýtur fyrirsvars skulu tilkynna almenningi um samkomulag um fyrirsvar, eins og um getur í 8. gr. áður en það öðlast gildi.

V. HLUTI

40. gr.

Aðildarríki, sem halda Ólympíuleikana og Ólympíuleika fatlaðra, skulu beita sértæku málsmeðferðinni og skilyrðunum til að greiða fyrir útgáfu vegabréfsáritana sem sett eru fram í viðauka 8.

41. gr.

Útlendingastofnun skal tilkynna framkvæmdastjórn Evrópusambandsins um:

42. gr.

Reglugerð þessi, sem innleiðir ákvæði reglugerðar Evrópuþingsins og ráðsins (EB) nr. 810/2009 um Bandalagsreglur um vegabréfsáritanir, er sett með heimild í 3. og 7. mgr. 6. gr. og 58. gr. laga um útlendinga nr. 96/2002 og öðlast þegar gildi. Við gildistöku hennar falla úr gildi ákvæði 16.-27. gr. reglugerðar um útlendinga nr. 53/2003 sem og viðaukar hennar númer 3, 4, 5 og 6.

Ákvæði 2. mgr. 32. gr., 6. mgr. 34. gr. og 7. mgr. 35. gr. koma til framkvæmda frá 5. apríl 2011.

Kristrún Kristinsdóttir.

VIÐAUKAR
(sjá PDF-skjal)